Parísarkviða

Geng ég niðrí göngin dimm
næ ég þar í lestina
Við kveinstafi kerlinga vikna ei
og nikkarar fá ekki neitt hjá mér

Sigurboga séð hef ég
það eru asnaleg mannvirki
þeir eru hlið án girðinga
og sigurvegarar steindauðir

Gekk ég eftir sjampselísi
rak ég mig á mannmergðina
ég var eins og effelturn
gnæfði yfir parísarpakkið

Kom ég þar í klinjankort
keypti ekkert djöfuls drasl
háleitur sem hamraborg
og passaði mig á þjófapakkinu

Lagði ég mína leið í lúvr
mónu lísu til að sjá
hún er ei mikil fyrir mann að sjá
og ég hef séð hana milljón sinnum

Undir sigurboga sat
þar var nú meiri hávaðinn
í gegnum hann er allstórt gat
sem ekki er lengur akfært

Hef ég lítt gaman að höllunum
en há emm er þar svo ég flýt með
leiðist mér mjög allt búðaráp
en í laumi ég kíki á kellingar

Í sumum hverfum eru svertingjar
svipaðir koli í framan
ekki sjást á þeim andlitsdrættir
enda toppmenn í öryggisvörslu

Sigldi ég eittsinn signu á
signa er á sem er ansi grá
ef til vill var hún eitt sinn blá
kannski aftur á miðöldum

Frú vor eina kirkju á
er hún á eyju úti í á
mikið undir sér hún á
ég ákvað þar að á þar á

Dinnískur háttur
Parísarkviða er ort undir dinnískum hætti en honum er best lýst með eftirfarandi vísu eftir óþekktan höfund:

Geng ég inn um göngin dimm
Rek ég mig á taðkvörnina
Ég er eins og jólatré
Ég er í hreppsnemb-dinni

© Benóný Ægisson